header-bg.jpg

ROLNICTWO EUROPEJSKIE

Liczby

Pokrycie terenu

Grunty rolne (w tym naturalne użytki zielone) stanowią prawie połowę terytorium Europy (48%).

Wspólna polityka rolna

Profesjonalne gospodarstwa rodzinne (5-250 hektarów) zarządzają 67% gruntów rolnych i otrzymują 71% wszystkich dopłat bezpośrednich.

Wielkość gospodarstw

Średnie gospodarstwo rolne w UE-28 miało powierzchnię 16 hektarów w 2013 roku.

Wyniki gospodarcze sektora rolnego

W 2017 roku wartość produkcji rolnej w UE wyniosła € 427 mld, 50% tej wartości to rośliny uprawne, 40% to zwierzęta hodowlane, a pozostała część pochodzi z działalności drugorzędnej.

Dochody rolników

Dochód przedsiębiorcy rolnego na jednostkę przeliczeniową pracy rodziny stanowił w 2017 roku ok. 46% przeciętnych zarobków w gospodarce ogółem.

Zróżnicowanie

Jeden na trzech rolników dywersyfikuje swoją działalność. 77% z nich przeznacza więcej czasu na inny rodzaj działalności gospodarczej niż na pracę na roli.

Demografia gospodarstw rolnych

Rolnicy poniżej 35 roku życia prowadzą zaledwie 5,6% wszystkich europejskich gospodarstw, podczas gdy ponad 31% wszystkich rolników ma więcej niż 65 lat.

Produktywność sektora rolnego

Ogólny czynnik produktywności sektora rolnego wzrósł - w 2017 roku osiągnął 109,5% wartości z 2005 roku.

Siła robocza

Udział rolnictwa w całkowitym zatrudnieniu plasuje się na poziomie 4%, co przekłada się na 20,5 miliona pełnoetatowych i niepełnoetatowych miejsc pracy.

Jednolity rynek

W 2016 roku 72,7% państw członkowskich UE eksportowało środki rolno-spożywcze do krajów sąsiadujących, należących do jednolitego rynku.

Praktyki przyjazne środowisku

Dużą część europejskich obszarów rolnych uprawia się według określonych, przyjaznych środowisku praktyk. W 2018 roku, 80% rolników europejskich podlegało przynajmniej jednemu ze zobowiązań w zakresie zazieleniania WPR.

Eksport rolno-spożywczy

W 2018 roku wartość handlu produktami rolno-spożywczymi (eksport oraz import) osiągnęła € 253,1 mld, co stanowi jedną trzecią salda wymiany handlowej netto UE.

Pochłanianie dwutlenku węgla

Emisje gazów cieplarnianych z rolnictwa zmniejszyły się o 24% w ciągu ostatnich trzydziestu lat. Europejski sektor leśny pochłania ekwiwalent prawie 10% emisji gazów cieplarnianych w UE.

Współpraca wśród rolników

W Unii Europejskiej istnieje ponad 41 tys. organizacji producentów, z których ponad 22 tys. to spółdzielnie.

10 najważniejszych wyzwań

Od lat 60-tych XX w. Copa-Cogeca niestrudzenie broni interesów europejskich rolników, kultywując przyszłość Unii Europejskiej dostarczając bezpieczną, odżywczą żywność, broniąc klimatu i będąc liderem rozwoju zrównoważonej biogospodarki.

  • Zapewnić godziwe warunki życia europejskim rolnikom przy zachowaniu modelu rolnictwa rodzinnego;
  • Wspierać różnorodność ekologiczną i usługi ekosystemowe, równocześnie produkując żywność dla pół miliarda osób;
  • Ograniczyć emisje gazów cieplarnianych i amoniaku, zwiększając poziom składowania i pochłaniania dwutlenku węgla;
  • Sprawić, by unijni rolnicy, właściciele lasów i ich spółdzielnie zostali kluczowymi podmiotami w biogospodarce i gospodarce o obiegu zamkniętym;
  • Zwiększyć produktywność w kontekście dostosowywania się do skutków zmian klimatu i ich łagodzenia;
  • Zagwarantować, że rolnictwo UE pozostanie w czołówce dostępu do innowacji cyfrowych, technologicznych, biologicznych i społecznych oraz ich wdrażania;
  • Utrzymać żywotność obszarów wiejskich i zapewnić zastępowalność pokoleń, by uniknąć zwiększenia się przepaści między obszarami wiejskimi i miejskimi;
  • Stworzyć uczciwszą i bardziej zrównoważoną politykę handlową, promującą i wspierającą ciągłe inwestycje w wysokie normy rolnicze;
  • Zająć się problemem wahań w łańcuchu rolno-spożywczym i zagwarantować większą uczciwość, przejrzystość i wydajność łańcucha dostaw żywności;
  • Zachęcać do tworzenia i rozbudowywania spółdzielni rolniczych i organizacji producentów.

Oś czasu rolnictwa UE

Cogeca niestrudzenie broni interesów europejskich rolników, kultywując przyszłość Unii Europejskiej dostarczając bezpieczną, odżywczą żywność, broniąc klimatu i będąc liderem rozwoju zrównoważonej biogospodarki.


Wejście w życie WPR 


Prezentacja Planu Mansholta 


Wejście w życie europejskiej dyrektywy ptasiej 


Wprowadzenie kwot mlecznych oraz ograniczenie cen wsparcia, by poradzić sobie z nadprodukcją 


Początek Rundy Urugwajskiej 


Porozumienie z Blair House między USA a UE w sprawie eksportu/subsydiów krajowych

Wprowadzenie europejskiej dyrektywy siedliskowej, stworzenie „Natura 2000”

Wprowadzenie pierwszych przepisów odnośnie OG

Reforma WPR Mac Sharry’ego

Deklaracja z Cork 



Porozumienie z Marakeszu zamykające Rundę Urugwajską


Powstanie WTO



Zatwierdzenie Protokołu z Kioto 


Agenda 2000 i powstanie drugiego filaru WPR 


Wprowadzenie identyfikacji bydła

Ramowa dyrektywa wodna UE 


Rozporządzenie w sprawie ogólnego prawa żywnościowego i powołanie EFSA 


Reforma WPR, oddzielenie płatności bezpośrednich od produkcji, dodatkowe zasoby na rozwój obszarów wiejskich 


Pierwsza dyrektywa w sprawie odnawialnych źródeł energii 


Inauguracja strategii na rzecz różnorodności biologicznej 


Reforma WPR wprowadzająca zazielenianie wsparcia bezpośredniego

Zawarcie umowy CETA między UE a Kanadą

Obowiązkowe oznaczanie świeżego, chłodzonego i mrożonego mięsa świń, owiec, kóz i drobiu


Wejście w życie reformy WPR i wycofanie kwot mlecznych

Agenda ONZ 2030 i cele zrównoważonego rozwoju

Przyjęcie przez Komisję Europejską planu działania dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym

Porozumienie paryskie w sprawie zmian klimatu (COP21) 


Komisja Europejska prezentuje wnioski legislacyjne w sprawie WPR po 2020 r.

Plan działania na rzecz zrównoważonego finansowania


Przyjęcie dyrektywy w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych

Zawarcie porozumienia handlowego między UE i krajami Mercosur

Umowa handlowa UE-Japonia

Prezentacja Europejskiego Zielonego Ładu


Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej (Brexit) 

Nasza wizja

Europa nie będzie silna bez silnego europejskiego sektora rolnego i leśnego. Wyzwania przed jakimi stajemy oraz nasze aspiracje są ze sobą nierozerwalnie powiązane. Możemy stać się motorem przyszłej Unii Europejskiej, nie tylko dostarczając pożywnej i zdrowej żywności, lecz również broniąc klimatu, oraz stając się liderem biogospodarki i strażnikiem krajobrazu. Nie można brać tego jednak za pewnik. Działania te wymagają pełnego uznania i wsparcia.